– Najważniejsze jest, że to porozumienie powstało. Zamyka ono protest, który wymykał się już spod kontroli.

Stronie rządowej daje ono czas na merytoryczne zastanowienie się nad funkcjonowaniem kopalń w Kompanii Węglowej. Wybrano drogę, która była czytelna od lat. Każdy, kto chciał myśleć, doszedłby do tych samych wniosków. Każdy myślący człowiek wiedział, że tych czterech kopalń Kompanii Węglowej nie wolno likwidować.

Po pierwsze mają one zasoby węgla, po drugie mają szanse, po trzecie ich likwidacja sparaliżowałaby jakiekolwiek ruchy restrukturyzacyjne w polskim górnictwie ze względu na skalę protestów.

Czytelne było to, że kopalnie Sośnica i Makoszowy trzeba od siebie oddzielić i przyznać się do błędu, jakim było połączenie tych kopalń.
Rząd ostatnim wysiłkiem, jak sądzę, poszukał wsparcia finansowego w energetyce, korzystając z ostatnich uprawnień właścicielskich. Niemniej trudno to będzie zrealizować.

A dlaczego?

– Przede wszystkim ze względu na jednak rozproszony akcjonariat polskiej energetyki oraz olbrzymie potrzeby inwestycyjne samej branży energetycznej. Ale kierunek jest dobry, bo tam są pieniądze.

Natomiast upokarzające jest to, że to wszystko odbyło się bez udziału górniczych kadr i w atmosferze konfliktu społecznego. I właściwie do ostatnich negocjacji nie było żadnego szacunku dla alternatywnego rozwiązania sprawy. Dobrze, że mamy to już za sobą.

Czego by Pan oczekiwał?

– Mam nadzieję, że wreszcie przyszedł czas na merytoryczną dyskusję o polskim górnictwie. Sprytne jest to rozwiązanie ze Spółką Restrukturyzacji Kopalń. Oczywiście trzeba pilnować, żeby była ona w stanie rzeczywiście zmodernizować te kopalnie.
I oczywiście poszukać dla nich inwestora. Będzie nim na pewno energetyka, zwłaszcza dla kopalni Brzeszcze.

Ale namawiałbym również bardzo gorąco, żeby tak intensywnie, jak zajęto się losem tych czterech kopalń, zająć się również losami pozostałych dziewięciu kopalń. Ich sytuacja też nie jest przecież komfortowa. Mimo że sprytnym ruchem prawnym trafią do oddłużonej organizacji Węglokoks Kraj.

Przyjąć należy generalne założenie, że żadne rozwiązanie nie jest rozwiązaniem na zawsze. Na sytuację górnictwa, nie tylko polskiego, wpływa tak wiele czynników zewnętrznych, że nie da się rozstrzygnąć spraw węgla na cały okres jego eksploatacji. A to, czego jesteśmy dziś świadkami, jest po prostu konsekwencja bezczynności.

Rozmawiał: Jerzy Dudała