Media przedstawiają wiarę w Chrystusa, jako przypadłość wykluczającą z uprawiania coraz szerszej gamy zawodów. Czy w Polsce katolikiem może spokojnie pozostać jedynie bezdomny, bezdzietny, niepracujący niemowa?

Przez ponad tysiąc lat istnienia państwa polskiego nikomu nie przeszkadzało, gdy medyk był wierzący (choćby był to wierzący Żyd). Ten stan utrzymywał się długo – do czasu, kiedy jedynym zadaniem lekarzy było leczenie. Dziś zadaniem lekarza jest nie tylko leczenie, ale także (a może przede wszystkim) zabijanie nienarodzonych dzieci, zapobieganie ciąży czy wszczepianie plemników w komórki jajowe każdej życzącej sobie tego kobiety. Nie ma to nic wspólnego z leczeniem – od braku recepty na proszki antykoncepcyjne jeszcze nikt nie umarł, wręcz przeciwnie. A jeśli lekarz-katolik odmówi wypisania recepty na takie tabletki, zawsze można pójść do innego – droga wolna. Takie rozumowanie narzuca logika. Jednak logika nie jest domeną współczesnego świata, nie jest domeną „demokratycznego państwa prawa”. Pierwszą obowiązującą dziś zasadą jest nienawiść do katolicyzmu – a co za tym idzie wykluczanie z życia publicznego wszystkich otwarcie przyznających się do wiary.
Czytaj dalej →