Tak było 10 listopada 2009, 10 kwietnia 2010. Tak będzie …

Jacek Bezeg

Pamiętam jak po wybitnie jednostronnej kampanii przygotowawczej przyszedł dzień gdy trzeba było w referendum powiedzieć: „Czy chcemy do Europy, czy nie?” Ja też prowadziłem swoją kampanię wśród kolegów tłumacząc dlaczego nie należy „chcieć”. Na dyskusję o polityce z koleżankami nie traciłem czasu, bo „Co kobiety mogą z tego zrozumieć?”.

Po głosowaniu sprawdzałem swą skuteczność i niestety okazało się, że wszyscy panowie opowiedzieli się „za postępem”, który przecież „jest konieczny”. Zapytałem jeszcze z rozpędu panie. Ku mojej radości usłyszałem, że były przeciwne, „bo przecież widać, że to oszustwo”.

Od tego czasu jestem zwolennikiem większej obecności kobiet w polityce.

Potem przyszedł taki dzień kiedy prezydent Lech Kaczyński „nie chciał, ale musiał” podpisać. Upoważniły go do tego Sejm i Senat Rzeczypospolitej. Zanim to uczyniły wysłałem mailem wszystkim posłom cytaty, z konstytucji o obowiązku obrony suwerenności, i z Kodeksu Karnego o karach za zdradę interesu ojczyzny.

Nie chciało upoważnić prezydenta do podpisania jego własne pióro. Znalazł inne i jednak podpisał. Wywiesiłem w tym dniu flagę polską z czarną wstążką. Żałobę po utracie niepodległości.

Minęło równo sześć miesięcy i zamocowana nadal do flagi czarna wstążka znów powiewała na wietrze, czcząc tym razem śmierć Prezydenta Rzeczypospolitej. Czyżby ktoś chciał go ukarać? Przeszło mi przez myśl.

Dziś właśnie jest kolejny „punkt przegięcia” i to nie tylko w dziejach Polski, ale w dziejach sporej części naszego globu. Siły, które sprawują władzę z ukrycia, „nieoficjalnie” i niekompletnie pragną swoją sytuację uczynić oficjalną, prawomocną i pełną. Totalitarną. Nadszedł moment kiedy są już bardzo blisko tego celu, kiedy dla wszystkich staje się on jasny i oczywisty.

Czy będzie jakiś sprzeciw?

Prośmy Boga o ratunek.

O co chodzi?