Fizycy twierdzą, że koncepcja zakładająca istnienie światów równoległych do naszego jest nienaukowa. Twierdzą tak z tego powodu, że założenie o ich całkowitej odrębności, niezależności skutkuje tym, iż nie jest możliwe jej potwierdzenie, ani wykluczenie. Nie może więc ona być badana przez naukę i nie jest.
Tymczasem zauważam w swoim otoczeniu co najmniej dwa różne światy. Różnią się one w sposób zasadniczy, a z drugiej strony wzajemne splatają.
W jednym z nich żyją inżynierowie, technicy i ludzie z nimi związani. Podlegają oni wszyscy nieustannej presji prawdy. Budując most czy budynek nie mogą skłamać, oszukać, bo będzie katastrofa i skończą w kryminale. Montując telewizor, czy telefon komórkowy, trzeba zadbać, by żaden z milionów zawartych w nich elementów nie był uszkodzony, bo złomu nikt nie kupi.
A w tym samym miejscu spotykamy ludzi, ze świata zupełnie innego. Potrafią oni zebrać w jakimś miejscu tysiące swych współtowarzyszy i debatować przez kilka dni nad tym jak na przykład uniknąć globalnego ocieplenia spowodowanego dwutlenkiem węgla produkowanym przez człowieka, choć nawet przeciętny student potrafi wykazać, że takie zjawisko nie występuje. Kłamstwo nie jest dla nich żadnym problemem i opieranie swych działań na oczywistej nieprawdzie nie rodzi w ich życiu przykrych konsekwencji. Można nawet powiedzieć, że wręcz przeciwnie. Powstały nawet całe dziedziny wiedzy, które można określić wspólnym terminem „marketingów”, a które w istocie mówią o tym jak ludzi okłamywać.
To zadziwiające jak mocno oba te światy są splecione, pomimo tak zasadniczej pomiędzy nimi różnicy. Myślę, że dla młodych ludzi, wchodzących w życie istotnym jest by zdać sobie sprawę, że mogą, a właściwie muszą już na wstępie wybrać między prawdą, a kłamstwem. Dopiero po podjęciu tej decyzji trzeba się zastanowić jakim to konkretnie sposobem będzie się to zasadnicze postanowienie w życiu realizować.
