To nie sztuka dać się zabić w otwartej, nierównej walce. Tyle już polskiej krwi przelano na daremno. Sztuką jest przeżyć i trwać w opresyjnym systemie, nie odstępując obcym swojego miejsca na ziemi. Sztuką jest zachowanie przyzwoitości i godności w państwie, które ani nie pozwala na korzystanie z owoców własnej pracy, ani nie gwarantuje elementarnego poczucia bezpieczeństwa w żadnej sferze egzystencji. Sztuką jest założenie rodziny i wychowywanie dzieci w duchu narodowych tradycji oraz uniwersalnych wartości klasycznej kultury łacińskiej. Sztuką jest zachowanie nadziei i walka o prawo do życia w swoim własnym domu. To wszystko jest tutaj sztuką, ponieważ po dwudziestu latach względnej swobody ze zdwojoną siłą powrócił opozycyjny układ: „my” – naród vs „oni” – trzymający władzę. Demokracja wyzuta z wartości przekształciła się w tyranię parlamentarnej większości i partyjnej koalicji, co jaskrawo uwidoczniły liczne afery i fałszerstwa ostatnich wyborów samorządowych.
