Tak było 10 listopada 2009, 10 kwietnia 2010. Tak będzie …
Pamiętam jak po wybitnie jednostronnej kampanii przygotowawczej przyszedł dzień gdy trzeba było w referendum powiedzieć: „Czy chcemy do Europy, czy nie?” Ja też prowadziłem swoją kampanię wśród kolegów tłumacząc dlaczego nie należy „chcieć”. Na dyskusję o polityce z koleżankami nie traciłem czasu, bo „Co kobiety mogą z tego zrozumieć?”. Czytaj dalej
A właściwie to jakie ono być może skoro leży w takim dziwnym kraju. Powiadają tu wszyscy, że komuna upadła już dawno, a nawet dzieci widzą, że nie upadła, tylko usiadła, trochę się schowała, ale nadal pcha wszędzie swoje niewidzialne, a przecież zakrwawione łapy.
Czym innym można wytłumaczyć rozmaite sytuacje jakie się tu u nas zdarzają.
Z jednej strony, to tu właśnie uderzyli ostatni raz Żołnierze Niezłomni, bracia Jerzy i Ryszard Kowalczykowie. Przez wysadzenie auli Wyższej Szkoły Pedagogicznej uniemożliwili mordercom z Gdańska, Gdyni i Szczecina radosne świętowanie. Wymierzyli policzek tym dotkliwszy, że pokazując, iż mogą morderców zabić, jednak ich nie zabili. Czytaj dalej
Często spotykam się z zarzutem, że u mnie wszystko jest na nie, wiadomości niedobre, a od ich czytania człowiek staje się smutny.
Chciałbym więc raz coś pozytywnie napisać, kogoś pochwalić, podziwiać. Rozglądając się „po okolicy” doszedłem do wniosku, że najbardziej do pochwalenia nadają się Niemcy. Bo oczywiście jeśli chwalić to szczerze, kogoś kto naprawdę jest dobry, a nie dlatego, że go lubię.
Niemców po dwóch światowych wojnach lubi mało kto, więc i mnie trudno będzie zarzucić w tych zaplanowanych pochwałach stronniczość. Czytaj dalej
