Hodujemy węża na własnej piersi

za:  http://wirtualnapolonia.com/2015/01/08/hodujemy-weza-na-wlasnej-piersi/

Stanisław Srokowski

Myślałem, że w problematyce ukraińskiej już mnie nikt niczym nie zaskoczy. A jednak zaskoczył.

Hodujemy węża na własnej piersi

Mam przyjaciela pedagoga w jednym z prestiżowych gimnazjów Warszawy. I to on opowiedział mi historię krew mrożącą w żyłach.

Na razie nie wymieniam nazwy tego gimnazjum, ponieważ sprawa – jak to się mówi – ma charakter rozwojowy. Z przyjacielem wielokrotnie rozmawiałem o dramacie Polaków na Kresach, o przerażających aktach ludobójstwa, o mordowaniu niewinnych ludzi, dzieci, starców, ale zawsze, ilekroć wracałem do tego tematu, przyjaciel dawał mi do zrozumienia, że tamta epoka dawno już minęła i nigdy się nie powtórzy, a my, Polacy, powinniśmy rozwijać dobre stosunki z Ukraińcami, bo to naród, który nauczony tragicznymi doświadczeniami, na pewno nie podda się złowrogiej propagandzie.

Patrzyłem na niego z lekkim wyrazem zawodu. Bo wiedziałem, że ten naród właśnie poddaje się złowrogiej propagandzie nazistowskiej i czyni to ostentacyjnie. I oto spotykam przyjaciela znowu i widzę w jego oczach smutek. Gdy pytam, czy coś się złego zdarzyło w rodzinie, odpowiada, że nie, nic złego się w rodzinie nie zdarzyło, on też jest zdrowy, ale dręczy go pewna myśl, z którą nie może sobie poradzić. Cóż to za myśl, pytam go, a on z opuszczoną głową odpowiada, że nie docenił siły zbrodniczej ideologii Dmytra Doncowa, w którą duża część ukraińskiej inteligencji niegdyś uwierzyła i utworzyła OUN, UPA, by wymordować ok. 200 tys. Polaków. Jakby skruszony, zaczął mi mówić, czego sam doświadczył. Otóż po zakończonej lekcji podszedł do szafki uczniów, w których trzymają oni swoje osobiste rzeczy, czasami książki, podręczniki, zeszyty. I szafki te są otwarte. Każdy może zobaczyć, co one mieszczą. I mój przyjaciel zobaczył rzeczy, które go poraziły. Powiada mi: – Wyobraź sobie, co ja widzę? Zdjęcie polskiej flagi przekreślone mazakiem.

Drugie zdjęcie, na którym widnieje godło Polski, orzeł biały, zbryzgane farbą i poszarpane, a na czoło wysuwa się czerwono-czarna flaga ukraińskich nazistów z czasów wojny oraz portret Stepana Bandery. Własnym oczom nie wierzę – chwyta się za głowę – Podchodzimy do ucznia, do którego ta szafka należy i pytam go, co to wszystko znaczy. A on hardo mi odpowiada: – Jak to co? To kawałek Ukrainy. Ja jestem Ukraińcem i trzymam tam narodowe skarby – tak mówi. – Te skarby? – dopytuję. – Banderę i czerwono-czarną flagę? – Tak – odpowiada bez wahania – to są nasze symbole. Symbole wolnej Ukrainy. Nienawidzę Polski. Polska okupowała Ukrainę. Moją stolicą jest Kijów, a nie Warszawa. – Ale przecież uczysz się w polskiej szkole, w Warszawie!? – z niedowierzaniem ciągnę. – To chwilowa sprawa. Wykorzystamy was, pokończymy studia i wyjedziemy do swojej ojczyzny – już mówi w liczbie mnogiej. – A poza tym, w jakiej tam polskiej szkole? – butnie rzuca. – Niedługo przyłączymy was do Ukrainy. I będziemy wielkim państwem. Mogę panu pokazać mapy, na których wyraźnie widać, jak wielka jest Ukraina. A jak przyłączymy Kraków i Warszawę, będzie jeszcze większa. Mogę panu przesłać emailem filmy o prawdziwej i wielkiej Ukrainie. – Nauczyciel tego słuchał ze zdumieniem, a uczeń na jego oczach wyciągnął z kieszeni niebiesko-żółtą opaskę i nałożył na rękaw. – Widzi pan, jestem Ukraińcem – powiedział. – I co ja mam teraz z tym zrobić? – pyta mój przyjaciel. – Ta sytuacja rozłożyła mnie na łopatki – powiada. – Zrozumiałem, że twoje przestrogi – mówi do mnie – nie są wyssane z palca. Kiedy czytałem napisane przez ciebie felietony i artykuły w „WG”, byłem dość sceptyczny, nie do końca wierzyłem, że masz rację, i że demony zła się odradzają. Nie tylko pomniki Bandery na Ukrainie. I jak piszesz, w Polsce, gdzieś na wschodzie, ale teraz widzę, że odradzają się tutaj, pod moim bokiem, w stolicy kraju, w sercu Polski. I to w umyśle dziecka. Bo ten chłopiec ma trzynaście lat. – No, właśnie, ma trzynaście lat – odpowiadam przyjacielowi. I to nie on sam z siebie zaraził się nazistowską ideologią. Wyniósł ją z domu, może ze środowiska ukraińskiego.

Ktoś musiał mu w głowę wbijać, że Bandera to wzór i bohater. I że słowa, które wypowiadał jeden z ideologów ukraińskiego nazizmu, Mychajło Kołodziński: Trzeba krwi, dajmy morze krwi, trzeba terroru, uczyńmy go piekielnym […]. Nie wstydźmy się mordów, grabieży i podpaleń. W walce nie ma etyki – że słowa te są i dla tego chłopca ważne. – Boję się go teraz – wyznaje przyjaciel. – Nie wiem, jak do niego podejść. Boję się, kto z niego wyrośnie. Z nikim z polskich kolegów się nie przyjaźni. Nie mam pojęcia, do czego jest zdolny – martwi się. I ma rację. A ja zadaję pytanie: Polska wspiera Ukrainę. Dostarcza jej pomoc, którą Kijów wykorzystuje, by zabijać.

Czy polski nadzór pedagogiczny sprawdza, co się naprawdę dzieje tam, gdzie uczą się ukraińskie dzieci? Powiedzmy wprost, to nie one są winne tego, czym się zaraziły. To dom, rodzina, historyczna wspólnota.

W Polsce działają potężne grupy wsparcia. A tymczasem w szkołach wyrastają na naszych piersiach małe żmije, które mogą w nas wpuszczać swój zabójczy jad. Oby nie było za późno, kiedy ich myśli rozwiną się w czyn. A czyn to rzeki krwi. Przestrzegam przed tym.

Stanisław Srokowski

http://polskaniepodlegla.pl/opinie/item/485-hodujemy-weza-na-wlasnej-piersi

3 myśli nt. „Hodujemy węża na własnej piersi

  1. Anna

    Ależ… panie Jacku
    – jakiego znowu węża?!
    Dyć to nasi przyjaciele, którym winniśmy pomoc wszelaką!
    Wczoraj jeden z styropianowych opozycjonistów, niejaki Bujak ujadał:

    “Polska jest bliska zdrady Ukrainy”, bo nie udziela jej potrzebnego wsparcia. – Jak sąsiad prowadzi wojnę z naszym śmiertelnym wrogiem, to trzeba temu sąsiadowi pomóc.”

    A dzisiaj kandydat na prezydenta RP z Pańskiej ulubionej partii pan A. Duda zawyrokował

    “- Polska mogłaby udzielić wsparcia, należałoby to rozważyć. To jest bardzo poważna decyzja. Trzeba by się było nad nią dobrze zastanowić – powiedział w “Kontrwywiadzie RMF FM”.

    Szykuje się pan na wojnę?
    Pod wodzą prezesa, rzecz jasna.
    Taki Ziuk II.
    Polecam utworzyć kompanię wojska składającą się z Klubu Inteligencji GP. Z panem ( odznaczonym przez służby specjalne Ukrainy) Sakiewiczem jako politrukiem 🙂

    Ciekawe, że pan kandydat jest za suwerennością Ukrainy, ale za wolną Palestyną to już nie…
    Jaki jest klucz do zrozumienia tego fenomenu
    – który kraj może być suwerenny, a który już nie?
    Jak z wdzięcznością donosi izraelski dziennik

    “Andrzej Duda kandydat PiS na prezydenta RP przeciwko uznaniu Palestyny”

    polecam: http://izrael.org.il/news/4515-andrzej-duda-kandydat-pis-na-prezydenta-rp-przeciwko-uznaniu-palestyny.html

    Może pan Jacek rozumie o co chodzi tej ” partii opozycyjnej”?!

    Odpowiedz
    1. Jacek Autor wpisu

      Anko! Litości!!!
      Czy ja szanownej Pani wciskam sympatyzowanie z jakąkolwiek partią?
      Czy jak każę brać udział w akcjach przez kogokolwiek organizowanych?
      Czy ja Pani każę tłumaczyć się z tego co powiedział ktoś z kim Panią kiedyś na ulicy widziano?

      Kiedy wydaje mi się, że wiem o co chodzi w jakiejś sprawie to wtedy piszę tekst i tu zawieszam. I z takich tekstów, podpisanych imieniem i nazwiskiem, mogę ewentualnie się tłumaczyć.

      Kiedy wydaje mi się, że znalazłem tekst mądry lub tylko interesujący z jakiegoś powodu (może to być też i skrajna jego głupota), to wtedy go tu wklejam. Dla poszerzenia wiedzy czytających.

      Bardzo proszę, aby w przypadku cudzych tekstów odnosić się tylko do nich, a nie imputować mi takiego czy innego do nich stosunku, bo przeważnie w takich sytuacjach myli się Pani poważnie. W dodatku, jest to działanie nieuczciwe.
      Co istotne, przy tekstach cudzych podaję adres źródła, także i po to, aby uwagi oraz rozmaite propozycje czytający mogli przekazywać bezpośrednio autorom. Wszelkie pośrednictwo w takich sytuacjach uważam za szkodliwe.

      Z poważaniem Jacek

      Odpowiedz
  2. Anna

    Oj tam. Oj tam!
    Wskazuję tylko, że jedyna opozycyjna partia ( a którą pańskie środowisko jak najbardziej wspiera) jest szkodliwą dla Polski.
    I tyle.
    A po co się obrażać?!
    Bez wsparcia Klubów Inteligencji GP, czasami ( coraz częściej niestety RM) partia ta sięgnęłaby dna.
    Czego najbardziej im i sobie życzę!
    Mozna nie lubić Komorowskiego, ja go nie wybierałam
    ale w tym wypadku dziad ma rację, odpowiadając syjoniście panu Dudzie.

    “- Jeśli pretendent do roli zwierzchnika sił zbrojnych się na poważnie zastanawia i rozważa tego rodzaju scenariusze jak wysłanie żołnierzy polskich na wojnę rosyjsko-ukraińską, to jest tyle samo niepoważne, jak groźne. Warto rozważać scenariusze, które mogą pomóc Ukrainie, nie szkodząc Polsce – komentował Komorowski.”

    To nie ja jestem autorką tych słów:

    W tej sytuacji trzeba sobie jasno powiedzieć, że wyciągających cokolwiek przeciwko Kaczyńskiemu właśnie teraz można podzielić następująco:

    Kandydujący i ich komitety – nie mam do nich pretensji, mają prawo, a nawet obowiązek myśleć, że tylko oni zbawią Polskę, a nawet świat.
    Agenci państw i instytucji nam nieprzyjaznych. Chcą, aby w Polsce sprawował rządy człowiek działający (świadomie lub z głupoty, nie wiem) nie w interesie zamieszkującego ją narodu, a w interesie ich mocodawców. Do nich też nie mam specjalnego żalu. Taką mają pracę, jakoś muszą zarobić na tę odrobinę kawioru.
    Zwykli idioci, którzy myślą, że jak coś już im przyszło do głowy, to koniecznie trzeba to powiedzieć. Czytałem wprawdzie dowód, że głupota jest grzechem, ale trudno mieć do kogoś pretensje o to że czegoś nie dostał, w więc nie mam pretensji także i do nich.

    http://www.ospn.opole.pl/?p=art&id=351

    Chyba jestem z krainy idiotów, upośledzonych umysłowo,miłośnikiem kawioru, którzy nie popierali kandydatury Kaczyńskiego, widząc w nim ( podobnie jak w Komorowskim) agenta nieprzyjaznego nam państwa ( albo raczej małego państewka daleko stąd)
    Wszak tylko on ze swoją ferajną reprezentują wolę narodu!
    Tylko- którego?!??

    Pozdrawiam bardzo serdecznie i większej stałości w poglądach życzę.

    Odpowiedz

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *